.. พักน้องซีบีอาร์ แล้วพาพี่อ้วนไปท้าลมหนาว ( ปีที่ 2 ) ..

[timotooo]

... ภาคต่อจากเมื่อ 1 ปีที่ผ่านมา .. หลังจากเมื่อช่วงเดือนกุมภา ' พา " พี่หล่อ " CBR250i ไปลุยเหนือตั้งแต่ฝั่งแม่ฮ่องสอนแล้วข้ามฟากไปถึงน่าน ความประทับใจของถนนลอยฟ้า
ที่จังหวัดน่านจึงเป็นแรงดึงดูดให้ต้องมาซ้ำอีกครั้ง และแน่นอนว่าครั้งนี้ต้องพาผู้บังคับบัญชามาซ้อนท้ายท้าลมหนาวด้วย ...








... เมื่องานนี้มีสัมภาระเยอะ ตัวเลือกในการเดินทางจาก " พี่หล่อ " ของเราจึงมาตกที่ " พี่อ้วน " Suzuki GS1200ss เจ้าเดิม งานแบกหาม หาบคน หาบของ ไต่ขึ้นเขา เป็นงานถนัด
ของพี่อ้วน ปีนี้พี่อ้วนไม่ได้เตรียมพร้อมอะไรมากเหมือนเมื่อปีที่แล้ว ทุกอย่างเดิม สภาพโซ่เริ่มไม่ดีแต่พอจะกระชากไปได้อย่างน้อยก็ทริปนี้อีกสักทริป ผ้าเบรคก็เดิมจากทริปแม่ฮ่องสอนปีที่แล้ว จะเปลี่ยน
ก็แค่น้ำมันเครื่องกับน้ำมันเบรคเท่านั้นเป็นอันพอ ..
... สัมภาระเยอะแยะดั่งย้ายบ้านเช่นเคย ปีนี้หนักกว่าเดิมด้วยเสื้อหนาวคุณนายและผ้านวมหนานุ่มที่ยัดเข้าไปจนกระเป๋าแทบระเบิด เอาง่ายๆว่า กลับรถกลางเนินเขา ยังง่ายกว่ารูดซิปกระเป๋าข้างซะอีก ..
เดินทางออกจากบ้านราวๆบ่ายสามเพื่อไปยังจุดนัดพบที่ ปตท. อ.บางปะหัน อยุธยาศรีรามเทพนคร บ่ายวันศุกร์บนถนนสายเอเชีย เรื่องราวของการเดินทางครั้งนี้ก็ถึงเวลาเริ่มต้นขึ้น ...





... แผนการเดินทางวันนี้ก็คือ วิ่งสบายๆไปพักชานเมืองที่ จ.อุตรดิตถ์ จากรังสิตไปถึงที่หมายก็คือ 450 กม. ...






... ถึงจุดนัดพบ ปตท.บางปะหัน เพื่อร่วมทางไปกับพี่ๆชาวแอดเวนเจอร์ชุดเดิมที่คุ้นเคย .. เหล่าบรรดาสุดยอดรถเดินทางอีก 5 คันทยอยกันเดินทางมาถึงและเตรียมความพร้อมในการเดินทาง บ่ายสี่โมงกว่าๆ
ทุกอย่างก็เข้าที่และทุกคันก็พร้อมที่จะออกเดินทาง .. แสงแดดที่ลดน้อยจากดวงตะวันที่คล้อยต่ำทำให้อากาศเย็นลงอีกนิด สะกิดทุกรอยยิ้มของผู้เดินทาง ...





... ใกล้ๆหกโมง เราเดินทางผ่าน จ.นครสวรรค์ที่คึกคักในยามเย็นมาจอดในปั๊มบนเส้นทางสาย 117 นครสวรรค์ - พิษณุโลก และเติมอาหารมื้อเย็นกันที่นี่ พระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า อากาศเย็นลงเฉียบพลัน
เหม่อตาผ่อนคลายไปยังทุ่งนาไกลสุดตาหลังปั๊มในฉากหลังเหล่ารถเดินทาง ผมสบายใจและมีความสุข ...

... พักกันพอเหมาะแก่เวลาก็ออกเดินทางต่อ ขี่กลางคืนนี้แหละรู้เรื่อง .. ผมกลับมาเป็นคันปิดท้ายขบวน เพื่อเลี่ยงแสงเจิดจ้าจากฟ๊อกแลมป์-สปอทไลท์ของบรรดาเหล่าพี่โย่ง ทิ้งระยะห่างปิดท้ายวิ่งสบายใจ
ไปกับกลุ่มยานอวกาศ 5 คันข้างหน้าที่มีไฟสว่างจ้ารอบคัน .. ความเย็นของอากาศถูกทวีคูณด้วยค่าของแรงลมจากความเร็วเดินทางที่ปะทะกาย หนาวเย็นจับใจในบางจังหวะ คนซ้อนท้ายเริ่มหลับเหมือนเช่น
ทุกครั้ง ฝ่าความมืด ฝ่าความหนาวเย็น ผ่านพิษณุโลก เข้าสู่อุตรดิตถ์ บนทางตรงที่แสนไกล ...

... เราถึงที่พักในอุตรดิตถ์ราวๆเกือบสี่ทุ่ม ระยะทาง 450 กม.ในวันแรกเป็นเรื่องสบายๆที่ไม่ทำให้ใครเหนื่อยล้า อาบน้ำอุ่นๆแล้วออกมานั่งล้อมวงคุยแผนเดินทางของเช้าวังรุ่ง ก่อนแยกย้ายกันเข้าพัก ...







... ตื่นงัวเงียแต่เช้ามารับแสงอุ่นนิดๆในอากาศที่เริ่มจะเย็นมาก ถือกล้องเดินโซเซมารอเก็บแสงสีทองผ่านหมอกบางๆ นึกขึ้นได้ทันทีอย่างน่าเจ็บใจ งานนี้เอามาแต่เลนส์ซูม ไม่ได้เอาเลนส์สั้นๆมา งานงอก
อดเก็บวิวในมุมกว้าง ปลอดปล่อยความเซ็งในความขี้ลืมด้วยกรองทิพย์กระตุ้นขรี้สักมวน ทริปนี้เก็บภาพมันด้วย 75-300 นี่แหละ ไอ่ทิโมทู่ ... :P








... อาบน้ำอุ่นๆ เก็บของ ออกมาอีกรอบเพื่อไปกินมื้อเช้าสุดหรูของที่พัก ( ขนมปังทาแยม กาแฟ โอวัลติน แค่นั้น ไม่มีข้าวต้ม ) ก็มีแสงสวยๆแล้ว วันนี้หมอกไม่หนาทึบขาวโพลน จิตแจ่มใส สบายใจเฉิบ ... :)

 dance dance dance

[jamesgot]

อากาศดีขับรับลมหนาว อะไรจะมีความสุขขนาดนี้ ขอบคุณที่แบ่งปันนะครับ  l13

[timotooo]

... ขาโหดตื่นแล้ว ยิ้มกรุ้มกริ่ม ประมาณว่าหิวแล้วอย่าทำให้โมโห ... จะไม่โมโหได้ไง ที่พักบอกซะดิบดีว่ามีมื้อเช้า เราก็นึกว่าข้าวต้ม ไส้กรอกหมูแฮมไข่ดาว เปล่าเลย หนมปังทาแยม ...





... อ่ะ ไม่เป็นไร กินในตลาดก็ได้ เช้าๆของกินเยอะ .. เราทุกคันพร้อมออกเดินทาง เช้านี้สดใส เมื่อคืนนอนสบายได้พักกันเต็มที่ สุขภาพจิตดี ทิ้งงานการไว้ข้างหลังก่อน วันนี้มาขี่ มาเที่ยว ...








... มาแวะร้านนายเล้ง ต้มเครื่องในต้มเลือดหมูชื่อดังของเมืองอุตรดิตถ์ เมืองเหนือยามเช้าอากาศดีผู้คนน่ารักอัธยาศัยดี แต่เหตุไฉนเราจึงอยากแยกจากกันเมื่อมีการเมืองอยู่บนหน้าจอ .. ความคิดความ
อ่านของคน สร้างตนให้เป็นน้ำแข็งที่เย็นชาเมื่ออยู่หน้าจอกับที่ แต่การที่เราได้เที่ยวได้ออกเดินทาง มันเป็นการละลายน้ำแข็ง ละลายพฤติกรรม ทำให้เราเห็นความจริงในคุณค่าของคนที่มีต่อคน ไม่ใช่ตัวตนที่มี
ความสำคัญบนเว๊ปไซท์หรือสังคมออนไลน์ที่เป็นเพียงโลกไร้สายที่ไร้มิติจริง ... หรือพูดง่ายๆว่า เที่ยวเพื่อการปล่อยวาง ...







... กินเสร็จไม่ต้องสืบ ระบบทางเดินอาหารทำงานทันที ปวดท้องตุ่ยๆละมุนๆ เหลียวซ้ายแลขวาไร้ที่ไป ปั๊มน้ำมันใหญ่ๆเท่านั้นที่จะช่วยชีวิตเราได้ ไปกันเถอะ ... นี่ก็ยิ้มจัง อารมณ์ดี ไปเหอะ จะไม่ไหวแย้ว ...




... ทะยานออกจากเมืองอุตรดิตถ์ด้วยความปวดท้องสูง มีปั้มใหญ่ในเงาพุ่มไม้ ยัดมาแทบเลยปั๊ม เบรคตัวโก่ง ต้องเลี้ยวเข้าในทางออก กระโดดลงรถ ปลดเครื่องพันธนาการ .. รอดตายฝุดฝิด ...
... เป้าหมายในวันนี้คือภูชี้ฟ้า จ.เชียงราย เส้นทางเด่นชัย แพร่ ซ้ายออก อ.งาว และไปเลี้ยวขวาที่ อ.ดอกคำใต้ ไปเชียงคำ ภูซาง และจุดหมายภูชี้ฟ้า ... ระยะทางราวๆ 350 กม.ทางตรงน้อยลง ความสุขมากขึ้น ...

... ไฮสปีดเคิร์ฟหรือโค้งความเร็วสูงบ้างต่ำบ้างรถทัวร์บ้างรถตู้บ้าง ที่ อ.เด่นชัย ราว 30 กม.กับรอยยิ้มของการทำเวลาเพื่อไปหาพี่ๆที่ขี่ไปรอที่ อ.เด่นชัย เนื่องจากพลัดหลงกันในปั๊ม .. ยัดคันเร่งใส่ สัมภาระ
หนัก ท้ายโยนดึ๋งๆ ท่อนบนโหนระทึก เปิดคันเร่งไต่ระดับ .. ผมกับแฟนเพลิดเพลิน ..
... จากนั้นผมก็มาซ้ำอีกทีที่ปั๊มเด่นชัย ท้องไส้เริ่มปั่นป่วน กว่าจะเข้าที่ก็สักพัก ... คุยแผนเดินทาง จากนี้ไป ผมเป็นคันนำ ตลอดเส้นทาง ... งานคุ้นเคย ... :)





... ผ่านแพร่ในทางราบ เลี้ยวซ้ายไป อ.งาวเพื่อออกสู่สายเอเชียอีกครั้ง เส้นทางเลนสวน โค้งลับสลับเขา ทิวทัศน์สวยงาม แดดใสอากาศเย็น เราจอดพักกันไหล่ทาง ...
... บ้านบนไหล่เขาริมทางหลวงก่อนออก อ.งาว ทำให้ผมคิดไปเรื่อย คนเราก็เท่านี้ อยากมีชีวิตตามอย่างที่ฝัน หาความเป็นที่สุดไม่ได้ สุดท้ายก็นอนยาวด้วยกันทุกคน ...





... F800GS ของพี่ท่านหนึ่งในกลุ่ม จอดอาร์ตๆ กรองทิพย์หนึ่งมวน ทอดกายพักก้นบนราวกันตก แดดใสแต่ลมเย็น ผมเห็นแล้วสบายใจแทน ...





... จอดยืดเส้นยืดสายคลายกล้ามเนื้อ แค่จอดพักคงไม่ต้องถึงขั้นแวะปั๊ม จอดตามข้างทางก้ได้ เอาเป็นว่าไหล่ทางกว้างวิวสวยปลอดภัยไม่เกะกะไม่ลับตา จอดได้หมด เพราะไม่ใช่รถเจ้าสำอางค์ ...








... ผีเข้าผีออก เดี๋ยวดีเดี๋ยวดุ ไม่รู้เอาไงเดาใจไม่ถูก ... อิอิ
... จากนั้นเราก็ออกสู่ถนนสายเอเชีย แวะปั๊มเติมน้ำมันและรองท้องกันด้วยของกินต่างๆ เติมพลังเพื่อมุ่งหน้าสู่แยกเข้า อ.ดอกคำใต้ จ.พะเยา จุดหมายภูชี้ฟ้า ... แดดเที่ยงแก่ๆชวนแสบตาเพราะฟ้าใส ...

[หมาเฝ้าบอร์ด]

ภาพสวยมากครับพี่ l13 l13 l13

[timotooo]

... จากนั้นเราก็ออกเดินทางกันต่อ เลี้ยวขวาที่แยกไป อ.ดอกคำใต้ มุ่งหน้าสู่ อ.เชียงคำเพื่อขึ้นภูชี้ฟ้าผ่านทาง อ.ภูซาง .. เส้นทางดีวิ่งสบาย ราวๆบ่ายสามก็เดินทางมาถึง
น้ำตกภูซาง เราจอดแวะกันที่นี่ ร่มไม้ครึ้มเย็นสบาย พักผ่อนร่างกายกันอีกสักนิดก่อนไต่ระดับความสูงขึ้นสู่ภูชี้ฟ้า ...





... อากาศดีมากๆ เย็นสบายในยามบ่ายแก่ๆ อารมณ์ดี ...






... คนนี้ก็อารมณ์ดี ...








... ป้ายบอกว่าธราน้ำตกเป็นธารน้ำอุ่นอุณหภูมิอยู่ที่ 35 องศา ... บางคนจึงพักผ่อนกายา เพราะจากนี้ไป ต้องไต่เขา ...

[Pik-CBR]

ภาพสวยฝุดๆ ไปเลยครัยพี่  l13

[timotooo]

... ทางขึ้นภูชี้ฟ้าจากฝั่งน้ำตกภูซาง ทางไม่ชัน ขี่สบายๆ พอขึ้นมาถึงระดับนึงวิวทิวทัศน์จะสวยมาก ถนนลัดเลาะไปตามไหล่เขา ขี่เพลินแต่ห้ามประมาท พลาดมาอาจไม่จบแค่ไหล่ทาง
เพราะถัดไปนิดเดียวก็เป็นหุบเขาลึกไปนู่นนน แต่มันสวยประทับใจจนขี่เพลินลืมจอดถ่ายรูปกันไปเลย ... ไม่นานก็ขึ้นมาถึงตรงแหล่งที่พักภูชี้ฟ้า เนื่องจากเราไม่ได้จองที่พักไว้ งานนี้คน
เต็มทุกที่ แถมที่ว่างๆราคาก็ฟังไม่เข้าหู แบบนี้ก็เข้าแก้บนอนเต๊นท์ซะเลย ผมเลือกกางเต๊นท์ตรงจุดจอดรถสามแยกขึ้นภูชี้ฟ้า ตรงนั้นเจ้าหน้าที่เขาไม่ให้กาง เราจึงต้องอ้อนวอน ...
... และแล้วก็ได้กางเต๊นท์สมใจบนชะง่อนไหล่เขา เอาแบบว่าเปิดเต๊นท์มาก็สวยเลย ...













... ตะวันกำลังจะตกดินที่ภูชี้ฟ้า แดดอ่อนๆสีทองๆทำให้ผมลืมเรื่องราวมากมาย สูดหายใจลึกๆและปล่อยให้หมดปอด วาดกล้องทอดสายตาสู่ดวงอาทิตย์สีส้ม กับลมหนาวที่พัดแรงๆ บีบหัวใจ
ให้คนที่เดินทางมาเยือนอย่างเราสองคนว่าคืนนี้จะหลับลงไหม ในเมื่อยังไม่ทันจะพลบค่ำ อากาศก็เย็นเฉียบเหลือเพียงเลขตัวเดียว รู้ได้ทันทีว่าหมวกไหมพรม ถุงมือถุงเท้าหนาๆ เป็นสิ่งจำเป็น
ที่เราต้องการ หลังมื้อค่ำคืนนี้ต้องออกไปเดินซื้อกันที่ตลาดริมทาง ...







... มื้อค่ำง่ายๆกับร้านอาหารใกล้ลานจอด ต้มจืดหมูสับหม้อไฟไอควันฉุย ผัดเห็ดเมืองหนาว กระเพราะหมูคนเมือง และไข่เจียวทรงพลัง .. ที่พูดมาไม่มีภาพให้ดู แต่รู้เลยว่าหม้อข้าวร้อนๆมันน่า
ถือไว้ในมือนานๆก็ตอนนี้แหละ หนาวจนมือชา ... กินอิ่ม สบายใจ แยกย้ายกันเข้าเต๊นท์ หัวค่ำไปหาซื้อฟืนมาก่อกองไฟ ฟื้นมัดละ 50 บาท ถ้าลมแรงๆมัดนึงอยู่ได้ไม่ถึงชั่วโมง ...














... เดินตลาดหาซื้อหมวกไหมพรม ถุงมือถุงเท้า ขายซ้ำๆกัน บางร้านก็เริ่มจะเก๋และดูดีเหมือนอยู่ในสวนจตุจักร  .. ของกินร้อนๆก็มีให้เลือกบ้าง ภูชี้ฟ้ายามราตรีไม่มีเหงา ...









... คนนี้ไม่เหงา อากาศเย็นเดินยิ้มไปเรื่อย ... พอกลับมาที่เต๊นท์ก็ไปนั่งรุมสุมไฟคลายหนาว แป๊บเดียวฟืนหมดเพราะลมแรง อยู่ไม่ได้ สลายตัว เต๊นท์ใครเต๊นท์มัน หลับตานอน ...

... กว่าจะหลับลงได้ มือชาไปหลายตลบ หนาวทะลุเต๊นท์ ทะลุผ้าห่มทะลุเสื้อหนาว .. ตั้งใจไว้ว่ารุ่งเช้าจะตื่นแต่ตีห้า นั่งสองแถวขึ้นไปถ่ายรูปบนยอดภูชี้ฟ้า ตอนนี้เริ่มคิดแล้วว่า
หนาวแบบนี้ใครจะตื่นฟร๊ะ ...

[timotooo]

... ตีห้า หนาวววว Susๆ ไม่อยากจะตื่นแต่ก็ตื่นทั้งคู่เพราะมันหนาว กัดฟันแข็งใจ จะนั่งสองแถวรับจ้างขึ้นไปยอดภูชี้ฟ้า จัดทุกอย่างให้พร้อม ...





... เสียงรอบเครื่องยนต์ของรถกระบะสองแถวดังคำราม เค้นกำลังเข็นร่างตัวเองเพื่อขึ้นทางชันดังลั่นสนั่นหุบเขายามตีห้า ... พอถึงลานจอดยังต้องเดินไปอีก 400 เมตรขึ้นเนินเขาไป
สู่ยอดภูชี้ฟ้า ทางเดินเป็นทางดิน รองเท้าที่ใส่มาเป็นรองเท้าแตะทั้งคู่ เจอทางดินแน่นๆกับน้ำค้างบางๆ ลื่นได้ใจ หวิดจะแถลงไปก้นจ้ำเบ้าอยู่หลายรอบ ... ยิ่งขึ้นก็ยิ่งเหนื่อย ร่างกาย
แย่ไม่แข็งแรงเลย เดินไปจนใกล้ยอดภู เงยหน้าไปดู มีนักท่องเที่ยวอยู่บนยอดเพียบ เงาหัวตะคุ่มๆมากมายจนไร้ที่ยืน หันมาตกลงใจว่าจะเอาไงดี พระอาทิตย์ใกล้ขึ้น อยู่ตรงนี้ดีกว่า คนยัง
ไม่ค่อยมี จองที่นั่งได้ก่อน ไม่ต้องไปยืนเบียดเสียด ...












... สูง หนาว อิ่มตาอิ่มใจ ทะเลหมอก ทะเลคน .. เมื่อได้เห็นภาพทิวทัศน์น่าประทับใจที่อยากเห็นแล้ว ก็เลยเดินลงเพราะคนเริ่มเยอะขึ้น เจอน้องๆตัวน้อยๆที่มาคอยต้อนรับนักท่องเที่ยว
ตั้งแต่ยังมืด น่ารัก ใครเห็นก็อดใจไม่ได้ อยากขโมยกลับบ้าน ... หลายคนบอกว่าน้องน่าสงสาร พ่อแม่คงจับมานั่งแต่มืดเพื่อรอนักท่องเที่ยว แต่จริงแล้วน้องชิลๆมากกับอากาศแบบนี้ มีโอ
กาสที่ดีมากกว่าเด็กน้อยชาวเขาคนอื่นๆ งานนี้คงจะทำให้น้องมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ... น่ารักครับ ...
















... หันหลังกลับไปมองยอดภูชี้ฟ้า ทะเลหมอก ทะเลคน วิวสวย ครั้งหน้าต้องมาอีก แต่จะขอเลยไปดอยผาตั้งแทนซึ่งอยู่ถัดไปไม่กี่สิบ กม.จากภูชี้ฟ้า ...












... กลับมาที่เต๊นท์ อากาศยังคงหนาวระทึก ลมแรงกว่าที่อื่นเพราะเป็นหุบเขา สั่นสะท้านทรวงใน ทำอะไรไม่ได้แม่แต่จะล้างหน้า .. เก็บของ เก็บเต๊นท์ มัดสัมภาระ เตรียมลงดอย ...

... ลึกลงไปยังทิวเขาด้านล่าง หมอกจางๆในบางพื้นที่ ที่สูงแม้จะมองได้ไกล แต่ก็ขึ้นไม่ง่าย และลงไม่เคยง่าย ...








... ภูชี้ฟ้ายังรอคอยการมาเยือนของนักขับขี่ ... อากาศที่นี่จะไม่ทำให้ใครผิดหวัง เย็นเฉียบต้องดอยอินทนนท์ แต่หนาวสะท้านทรวงเพราะแรงลมหนาว ต้องภูชี้ฟ้า ...







... รถไม่ใช่ตัวแปร .. ใจคนต่างหาก ที่ไปขีดข้อจำกัดให้แก่กัน ...







... เราเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของเรื่องราวสังคม และเป็นเพียงเศษธุลีที่จะสลายไปในที่สุดอย่างไม่แตกต่างกันและไม่มีใครหลุดพ้น ...

... หลุดพ้นจากการสลายหายไปไม่ได้ แต่หลุดพ้นจากทุกข์ได้ .. ทุกข์อยู่ที่ไหน หาให้เจอ ถ้าไม่เจอ ต่อให้เดินทางหนีไปไกลแค่ไหน ก็ไม่พ้นทุกข์ ...

[timotooo]

... ลงจากภูชี้ฟ้ามาแวะทำบุญกันที่วัดป่ากล้วย อ.ภูซาง ที่วัดมีงานพอดี รุ่นพี่ในกลุ่มก็ส่งคนล่วงหน้ามาร่วมติดตั้งไฟส่องสว่างถวายให้ที่วัด เรามาถึงจึงได้อานิสงส์บุญ อิ่มเอมจากอาหาร
ที่ชาวบ้านท้องถิ่นมาร่วมกันทำ สักพักเราจึงออกเดินทางต่อสู่ อ.เชียงคำเพื่อเติมน้ำมัน จุดหมายวันนี้คือจังหวัดน่าน จุดซึ่งผมจะต้องขอแยกจากกลุ่มเพราะที่พักเป็นคนละจุดหมายนับจากนี้ ...







... เดินทางจาก อ.เชียงคำ ไปยัง อ.ท่าวังผาด้วยเส้นทางอีกหนึ่งที่เป็นที่เล่าขานของนักขับขี่ นั่นก็คือถนนหมายเลข 1148 ถนนลอยฟ้าสุดงามซึ่งตัดผ่านกลางสันเขา และมีสภาพผิวถนนที่ดีมาก
ไม่แพ้สนามใดๆในเมืองไทย ระหว่างทางเราจึงจอดแวะเก็บภาพประทับใจกันหลายที่กับถนนเส้นนี้ ...











... และนี่คือโฉมหน้าของพี่ๆนักเดินทางคือผมคุ้นเคยและเคยร่วมเดินทางไกลกันมาหลายทริป ...




... ส่วนผมกับแฟนผู้เป็น ผบ.ควบคุมทุกสถานการณ์ เราสองคนมีความสุขกับการเดินทางท่องเที่ยวเสมอ ผมมีความสุขในการขับขี่ท่องเที่ยว ส่วนคนซ้อนท้ายผมเองก็ชอบเหมือนๆกัน บ่อยครั้งไม่ว่าจะไกลจะยาวนาน
หรือยากลำบากแค่ไหนในการเดินทาง ไม่เคยมีคำปริปากบ่นจากคนซ้อนท้าย .. ช่วงปีที่ผ่านมา ผบ.ผมเองก็ได้โอกาสก้าวเข้าสู่การแข่งขัน ต่อไปผมเองอาจจะขี่ได้ไม่ทันใจ จนต้องกลายไปเป็นคนซ้อนแทนก็ได้ ...













... นี่แหละ ผบ.ผม ...

[timotooo]

... เราจอดพักกันเรื่อยๆริมถนนบนสันเขาช่วง อ.ท่าวังผา แดดร้อนแต่ลมเย็นเช่นเคยสำหรับภูเขาสูง ...







... และแล้วก็ถึงบางอ้อว่าทำไมท้ายมันโยนผิดปกติ ที่แท้ก็โช๊คหลังลาโลกคายของเหลวทิ้งไปซะหนึ่งข้าง .. บ่อยครั้งที่เราชาวนักเดินทางจะเจอปัญหาต่างๆ ขอแค่
รู้เพียงว่าลิมิทในสมมรถนะมันอยู่ประมาณไหนสำหรับปัญหาที่เกิดขึ้น เราก็สามารถไปต่อได้ โดยตัดทิ้งความพะวง แต่ต้องรู้ลิมิทในตอนนั้นแค่นั้นเอง กลับบ้านไป
ค่อยซ่อมครับ ...






... ยังคงมีความสุขในร่มเงาของพี่อ้วนเช่นเคย ...

... หลังจากที่เราลงมาถึงทางหลวงสายหลักของจังหวัดน่าน ก็แวะกันที่ ปตท.ท่าวังผา ... จุดหมายของผมคืนนี้คือดอยเสมอดาวที่ อ.นาน้อยอยู่ทางตอนใต้ของ
จังหวัดน่าน ส่วนพี่ๆทุกคันตัดสินใจนอนกันที่ตัวเมืองน่าน ระยะจากปั๊มไปตัวเมืองก็แค่ราวๆ 50 กม. เหล่าวัยรุ่นเลือดเดือดอีกสองคันก็เกิดอาการอยากขี่เที่ยว อ.บ่อเกลือ
ซึ่งอยู่ห่างไปอีกราวๆ 60 กม. ผมเองก็อยากไป .. หันไปมองหน้าท่าน ผบ.บอกว่าจะรักษาเวลาเพื่อไปถึง อ.นาน้อยให้ได้ก่อนมืด เมื่อท่าน ผบ.ตามใจ แก๊งค์ยังบลัดจึง
เริ่มออกเดินทางไปยัง อ.บ่อเกลือโดยขึ้นทาง อ.ปัว - ภูคา ถนนเส้นนี้ใบไม้กำลังผลัดใบเป็นบางช่วง ทางไม่ค่อยดีเป็นบางจุดแต่ก็ไปได้ มีช่วงที่ตัดผ่านสันเขาสูงสวยงาม
สมคำร่ำลือขนานนามว่า " ถนนลอยฟ้า " .. แต่ด้วยต้นไม้ต้นหญ้าข้างทางที่เริ่มขึ้นสูงก็บดบังทิวทัศน์หุบเขากว้างไกลไปต่างจากภาพในอดีตไปพอสมควร ...









... อำเภอบ่อเกลือค่อนข้างจะเงียบเหงาไม่มีรถผ่าน ตอนนี้เองก็บ่ายสี่โมงกว่าๆแล้ว ไม่มีเวลาอยู่ที่นี่นานนัก เราจึงออกเดินทางสู่เมืองน่าน ไปบนเส้นทาง
บ่อเกลือ - อ.สันติสุข ซึ่งเป็นถนนที่สวยงามที่สุดของที่สุดอีกหนึ่งในดวงใจ ...









... ผ่านเส้นทางที่น่าประทับใจ สมใจที่ได้มาขี่บนถนนเส้นนี้ กว่าจะลงมาถึงตัวเมืองน่านก็พลบค่ำพอดี .. เราโบกมือแยกย้ายกันที่วัดภูมินทร์กลางเมืองน่าน พี่ๆทั้ง
หมดจะพักที่ตัวเมืองน่านในคืนนี้ ส่วนเราสองคนและพี่อ้วน จะบุกเดี่ยวฝ่าความมืดและความหนาวเย็น ลุยต่อไปยัง อ.เวียงสา เพื่อมุ่งหน้าสู่ อ.นาน้อย .. คืนนี้เอง
เราคงไม่สามารถขึ้นไปกางเต๊นท์พักยังดอยเสมอดาวได้เนื่องจากความมืดและไม่ปลอดภัยในการเดินทาง มีอยู่ช่วงนึงเป็นทางบนเนินเขามุ่งหน้าสู่ อ.นาน้อย ถนน
กลางป่ามืดสนิทและไม่มีรถวิ่งสวนมาเป็นระยะเวลานาน ทั้งหนาวเย็นมืดมิดและเปลี่ยวเหงา ทำเอาเราทั้งสองคนจิตตกไปเหมือนกัน ...


... ไม่นานเราก็มาถึง อ.นาน้อย ได้ที่พักที่นาน้อยรีสอร์ท บนเนินเตี้ยๆเขาติดกับ ปตท.นาน้อย อุ่นใจแล้วคืนนี้ หลังจากเข้าจอดหน้าห้องพักไม่นาน ก็มีพี่ๆนักเดินทาง
อีก 2 คันที่ข้ามแพมาจาก ปากนาย อ.นาหมื่น เป็น GL1800 Goldwing เป็นคันลำดับที่ 5 ของศูนย์ Big Wing เดินทางมาจาก จ.เลย พร้อมกับ Triumph
Tiger 1050 .. เลยพูดคุยกลางลมหนาวกันสักพักถึงเรื่องราวการเดินทาง ก่อนจะแยกย้ายเข้าพักผ่อน ปิดฉากการขับขี่เดินทางที่ประทับใจไปอีกหนึ่งวัน ...

[timotooo]

... ตื่นมาเจ็ดโมง ขี่ขึ้นไปดูทะเลหมอกที่ดอยเสมอดาว ซึ่งอยู่ห่างจากที่พักกลาง อ.นาน้อยไปแค่ 18 กม. เช้านี้หมอกลงหนาจัด ตอนที่ขี่ผ่านชุมชนก็ต้องระวังเพราะ
ทัศนวิสัยมองได้ไม่ไกลนัก ... ทางขึ้นดอยเสมอดาวถนนดีขี่สบายแถมขึ้นเขาไม่ไกลก็ถึงแล้ว ...










... สมใจอยากเราทั้งสองคน ส่วนตัวก็ถือว่าโอเคไม่เป็นไรที่ไม่ได้มานอนบนดอยเสมอดาว เพราะลานกางเต๊นท์มีพื้นที่ไม่มากแถมคนก็มาเต็ม ได้ขึ้นมาชมทะเลหมอก
สวยๆจากที่นี่ก็ถือว่าประทับใจแล้วที่มาถูกจังหวะ ... ครั้งหน้าถ้ามีโอกาสก็อาจจะได้มากางเต๊นท์นอนกันที่นี่ในช่วงที่ไม่ใช่เทศกาล ...









... หมอกขาวโพลนที่ อ.นาน้อย เป็นอีกหนึ่งบรรยากาศที่เราประทับใจมากๆ ไปแม่ฮ่องสอน ปาย อ่างขาง ก็ไปในช่วงเวลาที่เราไม่ได้เจอสภาพหมอกหนาๆชุ่มๆ
แบบนี้ มันเหมือนขี่มอเตอร์ไซค์อยู่ในความฝัน มันเป็นความประทับใจบนความที่มองไม่เห็นอะไรนอกจากหมอกสีขาวๆ มันเป็นโอกาสที่ธรรมชาติมอบให้ ...

... เป็นเรื่องน่าเสียดาย เนื่องจากงานสำคัญเราจึงมีเวลาเพียงแค่วันศุกร์ถึงวันจันทร์ วันนี้เราต้องออกเดินทางกลับบ้าน .. แต่ยังไงก็ต้องถือว่าโชคดีที่ปีนี้ได้มาเที่ยว
แม้จะต้องรอคำตอบถึงช่วงเวลาสุดท้ายหลังประชุมเช้าวันศุกร์ว่าจะไปได้หรือไม่ได้ สุดท้ายบ่ายแก่ๆเราก็ได้ออกเดินทาง จนถึงวันนี้ก็คงนับว่าเป็นวันที่สี่ซึ่งเป็น
วันที่เราต้องกลับบ้าน เก็บความทรงจำ บันทึกภาพสวยๆระหว่างการเดินทางไว้เป็นกำลังใจ เพื่อปีถัดไป ...








... แผนการเดินทางของเราคือการมุ่งหน้า อ.นาหมื่น ผ่านถนนตัดใหม่สู่บ้านประมงปากนาย ลงแพขนานยนต์ข้ามเขื่อนสิริกิตต์สู่ อ.น้ำปาด จ.อุตรดิตถ์ ...











... ปากนายเซอร์กิต ตำนานใหม่ที่เพิ่งถูกเล่าขานของนักขับขี่เดินทางถึงความงามของถนนสวยที่ตัดผ่านวิ่งกลางสันเขา รอการมาเยือนของนักขับขี่เดินทางทุกท่าน ถนนสาย
นี้น่าจะมีสภาพดีไปอีกนานเนื่องจากไม่มีรถบรรทุกหนักวิ่งผ่านเพราะเส้นทางต้องไปจบที่การข้ามแพ เป็นอันว่าการมาขี่เที่ยวที่น่านในครั้งนี้ก็เก็บถนนลอยฟ้าชื่อดังได้ครบ
แทบทุกเส้นทาง คงเหลือแค่ อ.ทุ่งช้าง อ.เฉลิมพระเกียรติ .. และเส้นทางจากพะเยาสู่น่านทาง อ.เชียงม่วน - อ.บ้านหลวง ที่ยังไม่เคยได้สัมผัส ...

... ครั้งหน้าต้องมาอีก ...

[timotooo]

... เส้นทางกลางหุบเขาขึ้นๆลงๆพาเราสู่ท่าข้ามแพที่ปากนาย มาถึงก็คงต้องเหมาแพเพราะไม่มีใครขี่มาด้วยเลยสักคัน .. ระหว่างนี้ก็ต้องรอแพมารับ ใครบางคนก็ง่วงหลับ
ระหว่างรอแพ ตื่นมาก็ทำตาขวางใส่ นึกในใจอย่าเผลอนะ จะผลักตกแพซะเรยยยย ...











... แพมาแล้ว .. รถจักรยานยนต์ถ้ามาคันเดียวต้องเหมาแพ 200 บาทสำหรับคันใหญ่ๆ แต่ถ้าเป็นคันเล็กๆทั่วไปก็จะเป็นเรือเล็กๆที่ตีไม้กระดานพาดไว้ให้พอจอดเท่า
นั้น ราคาก็ต่างกันครึ่งๆแน่นอน .. 15 นาทีบนแพเป็นเหมือนการพัก รถมอเตอร์ไซค์อยู่บนสามสิ่ง อย่างแรกวิ่งบนถนน สองขนขึ้นรถกระบะ สามคือขี่ลงแพ ...

... ลงแพข้ามน้ำสวยๆแบบนี้ จะมีสักกี่ที่ในประเทศไทย ...







... เส้นทางนี้จริงๆจะวิ่งไปทางหลังเขื่อนทาง อ.ฟากท่าก็ได้ถ้าไม่ข้ามแพ แต่ระยะทางก็เพิ่มไปอีกเกือบ 70 กม.ตามแผนที่ ... หลังจากขึ้นแพ ถนนก็พอเรามุ่งหน้า
สู่ อ.น้ำปาดที่ จ.อุตรดิตถ์ ถนนช่วงนี้ดีบ้างหลุมบ้างแต่ก็ไม่มาก ที่เยอะคือกรวดดินหินลอย เป็นทางหลวงชนบทแท้จริงเพราะมีแต่ภูเขาและรถก็ไม่ค่อยวิ่งเข้ามาเพราะ
ถนนสุดที่แพ ... ไม่นานเรามาถึงสี่แยกน้ำปาด จอดที่ปั๊มใหญ่ๆสีเขียวๆกินข้าวร้านอาหารตามสั่ง อร่อยแฮะ มีส้มตำกระเทยด้วย ชื่อร้านนี้เลย สั่งมาจานนึง แซ่บเผ็ด
มาก พักอยู่ที่ปั้มนี้สักพัก ใจแรกคือจะออกทางหลวงหลักอุตรดิตถ์วิ่งเข้าพิษณุโลก นครสวรรค์ กลับบ้าน .. แต่อีกใจ อยากจะผ่านเพชรบูรณ์แวะเขาค้อ ...

... ในเมื่อเทคนิคการขี่กลางคืนเป็นเรื่องง่ายๆด้วยสองตากลมโตของพี่อ้วน เราจึงไม่กลัวที่จะถึงกรุงเทพตอนมืด จึงตัดสินใจมุ่งหน้า อ.ทองแสนขัน เลี้ยวซ้ายไปยัง
อ.ชาติตระการ และซ้ายอีกทีสู่ อ.นครไทย ดินแดนแห่งวีรบุรุษภูหินร่องกล้า  ...





... ที่ อ.ชาติตระการ เราสามารถที่จะแยกไปยัง อ.นาแห้ว หรือ อ.ด่านซ้าย จ.เลยก็ได้ วันนี้เราค้นพบอีกหนึ่งเส้นทางแต่ไม่มีเวลาพอ คงต้องไว้ครั้งหน้า .. คนซ้อนท้ายก็
หลับมาเพราะความอิ่มตั้งแต่ออกจาก อ.น้ำปาด มาตื่นอีกทีที่แยกแถว อ.ทองแสนขันก็เก็บภาพกันอีกสักนิด ก่อนยิงยาวผ่านชาติตระการ - นครไทย ออก ทล.12 ไปกันจน
ถึงเขาค้อ ... ทางเป็นทางราบสลับเนินเขาสวยงามกว้างไกล ก่อนหน้านี้ พื้นที่แถบถูกขนานนามว่าเป็นดินแดนแห่งคอมมิวนิสต์ ไม่ค่อยจะมีใครย่างกรายผ่านมา แต่ด้วย
เวลาที่ผ่านไปตามยุคสมัย ระบอบคอมมิวนิสต์ก็หมดไปจากเมืองไทยในช่วงปีที่ผมยังเป็นเด็กน้อย ... การได้ผ่านมาในดินแดนแถบนี้ ผมรู้สึกว่ามันขลัง และยังคงเหลือ
กลิ่นอายของการสู้รบในอดีต ...







... ยัดกันยาวๆจนมาโผล่ที่ทางหลวงหมายเลข 12 ซึ่งกำลังขยายช่องการจราจรตลอดเส้นทาง ช่วงนี้นักบิดที่ผ่านมาคงเซ็ง ทำเวลาไม่ค่อยได้ ทางแคบ หลุดไปคือหลุม
ของการก่อสร้างทางเลยทีเดียว แต่ก็เชื่อว่ายังไงก็ต้องมีใครบางคันบางคนที่ชอบ " ยัด " บนทางเสี่ยงๆ พวกชอบใช้งานต่อมอะดรีนาลีน ...  ร้านรูท 12 คงต้องจอด
แวะกันสักนิดเพราะอยากเข้าห้องน้ำ วันนี้ร้านอาจดูไม่ค่อยสวยเหมือนก่อนเพราะตลอดเส้นทางมีแต่การก่อสร้างถนน ...

... ออกเดินทางต่อสู่ตัว อ.เขาค้อ วิ่งเข้าทางสามแยกแคมป์สน จะว่าไปเขาค้อก็มีอารมณ์แทบไม่ต่างจากวังน้ำเขียวมากนัก ยกเว้นว่าจะอยู่ในลักษณะภูเขาที่สูงกว่า
ค่อนข้างจะหนาวกว่า ที่พักเยอะแยะพอกัน สภาพถนนหนทางพอๆกัน .. แต่มนต์เสน่ห์และประวัติความเป็นมาของเขาค้อในอดีตนั้นเป็นเรื่องที่น่าสนใจ เพียงแต่วันนี้
อ. เขาค้อได้เปลี่ยนเป็นพื้นที่ท่องเที่ยวเต็มรูปแบบไปแล้ว อากาศแบบเมืองหนาวในระยะทางแค่เกือบๆ 400 กม. จากกรุงเทพจึงทำให้มีนักท่องเที่ยวแวะเวียนมาตลอด
ปีอย่างไม่ขาดสาย ...













... เขาค้อเย็นนี้วิวสวยประทับใจ จะเป็นภาพทิ้งท้ายก่อนเดินทางกลับบ้าน หวนให้นึกถึงวันที่ผ่านมาตั้งแต่ออกจากบ้าน สู่ภูชี้ฟ้า ลงมาวนรอบน่าน แล้วกลับบ้านวันนี้ .. ระยะทางอีก
400 กม.กลับกรุงเทพในช่วงกลางคืนคงไม่มีปัญหาอะไร แวะเติมน้ำมันแล้วออกเดินทางจากเมืองเพชรบูรณ์ราวๆหกโมงกว่า ฝ่าความมืดและอากาศเย็นถึงบ้านสี่ทุ่มนิดๆ...










... ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่านตามชมภาพกันนะครับ คราวหน้าไปเที่ยวไหน จะเอามาฝากอีก .. หลังปีใหม่นี้จะฟิตเครื่องยนต์ให้กับ CBR250i เพื่อทริปโหดๆในระยะ
เวลาสั้นๆสักทริป รอติดตามกัน .. ขอบคุณนะครับ ...







 ;) ;) ;)

[Pongpang]

โห...พี่ไปป์ สุดยอดมากครับ
ทั้งการถ่ายภาพ และการใช้สำนวนภาษา
ในการบรรยายภาพถ่ายของพี่
สิ่งพี่ไปป์ได้สื่อออกมา
ทำให้เรารู้สึกได้ว่า เหมือนเรา...ได้ร่วมไปท่องเที่ยวกับออกทริป กับพี่ไปป์ แบบใกล้ชิดกันเลยทีเดียว

ขอบคุณที่พี่ไปป์ได้มาแบ่งปัน ความสุขของพี่ ให้พวกเราได้รับชม
แล้วก็มีความสุขร่วมไปด้วยนะครับ

 >coooool   l13   !goodjob

[KAATO]

แจ่มแมวเลยพี่ไปรท์ เสียดายที่ไปกันคนละรอบ ไม่ได้ไปพร้อมกัน อยากไปเที่ยวพร้อมพี่ไปรท์มาก

[porama01]

สุดยอดไปเลยครับ !goodjob !goodjob